PLAN magazine 10
augustus / september / oktober 2020
door Elisabeth Myncke

A
SHRINE
FOR
SECRETS

Op een typisch Belgische steenweg, waar een horizontaal en monotoom straatbeeld de toon zet, ontwierp DMOA architecten een notariaat dat niet in de pas loopt. Enkele meters boven de gangbare kroonlijsthoogte torent het uiteinde van het notariaat boven zijn buren uit. Zoals de notaris een centrale rol in de samenleving, zo heeft de hogere toren ook een signaalfunctie in het straatbeeld.

EEN MIDDELEEUWS BOEK

De toren van het notariskantoor werd geconcipieerd als boekensteun: hij fungeert als krachtig uiteinde van een lange reeks rijwoningen. Met een hoogte van elf meter valt hij op en stoot hij zich duidelijk af van de volgende reeks gebouwen die begint met het bankkantoor: “De toren moest het gevoel van een middeleeuws boek oproepen, een boek met een krakende, leren kaft die met een touw dichtgebonden wordt. We zijn intens op zoek gegaan naar het juiste materiaal dat die oudheid op een natuurlijke manier kon nabootsen. We kozen uiteindelijk voor natuurleien met een specifiek kleurenpallet. Hun bruine roestkleur geeft een doorleefd aanzicht aan de moderne vormgeving. De zwarte ramen met een zinken rand volgen de belijning van de leien en blijven zo erg subtiel.”

Het gebouw oogt niet statisch doordat er twee entiteiten in ondergebracht werden: het notariaat en een ruim woonappartement met buitenterrassen.

Binnen loopt het notariaat op het gelijkvloers in de rechtse helft verder, maar door de glazen wig tussen de twee delen en de zichtbare buitentrap, ogen beide delen anders. De kroonlijsthoogte van het rechtse deel sluit opnieuw aan bij de aanpalende woningen en de vormgeving is ook iets traditioneler. Toch werd ook hier voor een creatieve afwerking gekozen door de bakstenen gevelmuren te ‘chipperen’.

KLASSIEKE ELEMENTEN IN EEN HEDENDAAGSE VORMGEVING

De ‘gechipperde’ muren vinden ook hun weg naar binnen, waar die ruwe binnenmuren con- trasteren met wanden in notelaar. De warme terracotta kalkvloer loopt naadloos door in banken, tafels en trappen, wat eenheid en rust creëert in de ontvangstruimte.

De bureau’s en aktezalen bevinden zich in de toren. De massieve deuren, wanden en kasten werden er opgetrokken in notelaar, wat mooi contrasteert met het tapijt in de lambrisering. Op zich zijn het allemaal klassieke elementen die we enigszins verwachten in een typisch notariaat, maar hier werden ze op een bijzonder hedendaagse manier in het interieur geïntegreerd en verrassen ze zo weer. Vooral het blauwe tapijt in de lambrisering valt op door zijn frisse kleur en rijke wollige textuur. Bovendien vervult het een belangrijke geluiddempende functie.

Terwijl de zijkant van de toren nog met leistenen bedekt was, bestaat zijn achterkant helemaal uit raampartijen die ingetoomd worden door een zwart aluminium kader. De rechtse woonentiteit kent minder een stijlbreuk maar oogt ook open door grote ramen. Die zorgen, samen met twee dakterrassen, voor heel wat natuurlijk daglicht in het duplexappartement.